Από την εκμετάλλευση στην κήρυξη των Λόφων ως αρχαιολογικό χώρο
1830-1834
Απελευθέρωση από τους Οθωμανούς.
Αθήνα πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους.
Η περιοχή των Λόφων μένει εκτός σχεδίου δόμησης σύμφωνα με το σχέδιο πόλης των μηχανικών Κλεάνθη και Schaubert.
1830-1839
Ανακάλυψη των επιγραφών «ΗΟΡΟΣ ΔΙΟΣ» και «ΟΡΟΣ» από τον Πιττάκη στον λόφο της Αγίας Μαρίνας. Ταύτιση του μοναδικού αρχαϊκού ιερού του Διός στην Αθήνα του 6ου-5ου αι. π.Χ. (1831). Δημοσίευση της επιγραφής ΗΙΕΡΟΝ ΝΥΜΦ{ΩΝ} ΔΗΜΟΣ, του 5ου αι. π.Χ. που έδωσε το όνομα στον βόρειο λόφο. Εντοπισμός ευρημάτων πολυάριθμων ιερών θεοτήτων και ηρώων που λατρεύτηκαν στους Λόφους.
Ανακάλυψη του Όρους της Πνύκας το 1839 από τον Πιττάκη. Επιβεβαίωση του χώρου συνεδρίασης της Εκκλησίας του Δήμου, της συνέλευσης των πολιτών της Αθήνας των κλασικών χρόνων.
1830-1841
Απεικόνιση του τοπίου των Λόφων από τους Stackelberg, Μις Άμποτ, Stademann και άλλους περιηγητές.
Από το 1835
Λειτουργούν λατομείων στην περιοχή για την οικοδόμηση της νέας πρωτεύουσας.
Αλλοίωση του τοπίου των Λόφων.
1842
Ίδρυση του Εθνικού Αστεροσκοπείου στο λόφο των Νυμφών σε σχέδια του αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν. Εμπνευστής του ο αστρονόμος και καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γεώργιος Βούρης.
Μέσα 19ου αιώνα
Απαλλοτρίωση της Πνύκας.
1862 -1898
Ανασκαφές Αρχαιολογικής Εταιρείας, και των αρχαιολόγων Curtius, John Crow – J.T. Clark , Σκιά και Σωτηριάδη.
Δεκαετία 1890
Αποκάλυψη ενός τμήματος της αρχαίας πόλης, σημαντικών ιερών και ενός πολύπλοκου υδροδοτικού συστήματος στην ανατολική πλαγιά του λόφου της Πνύκας από τις ανασκαφές του αρχαιολόγου Dörpfeld.
1900-1931
Σταδιακή δενδροφύτευση των Λόφων από το ελληνικό κράτος.
Εγκατάσταση του σταθμού ασύρματου τηλέγραφου.
1900-1931
Σταδιακή δενδροφύτευση των Λόφων από το ελληνικό κράτος.
Εγκατάσταση του σταθμού ασύρματου τηλέγραφου.
1902
Κατασκευή του τηλεσκοπίου «Δωρίδη» στην Πνύκα.
1922-1955
Εγκατάσταση προσφύγων της Μικράς Ασίας στην παραγκούπολη του συνοικισμού του Ασυρμάτου (Συνοικισμός ως «Ατταλιώτικα» ή «Ασύρματος» ή «Συνοικία το όνειρο»).
1930-1936
Ανασκαφές αρχαιολόγων Thompson – Κουρουνιώτη στην Πνύκα και Thompson-Scranton στις οχυρώσεις.
1938
Κατασκευή ανοικτής σκηνής του Βασιλικού Θεάτρου στην Κοίλη. Διαμαρτυρίες του πνευματικού κόσμου. Το καταστροφικό έργο θα παραμείνει ημιτελές. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Χρήση των υπόσκαφων κτηρίων των Λόφων (“Φυλακές Σωκράτους” και Κρήνη Καλλιρρόη) ως κρύπτη για τις αρχαιότητες της Ακρόπολης.
Δεκαετία 1950
Αποκάλυψη από τον αρχαιολόγο Χαριτωνίδη ρωμαϊκών τάφων και ενός μικρού ναϊσκόμορφου κτίσματος του 4ου αι. π.Χ. στο ύψος του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη.
1954
Παύση της παράνομης λειτουργίας του τελευταίου λατομείου.
Κήρυξη των Λόφων ως αρχαιολογικός χώρος.
1950-1960
Διαμόρφωση του χώρου γύρω από την Ακρόπολη από τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Δημιουργία καλλιτεχνικών πεζοδρόμων που ενώνουν τους δυτικούς λόφους με τα μνημεία της Ακροπόλεως. Διαμόρφωση του συνόλου Αγ. Δημητρίου Λουμπαρδιάρη. Τα έργα έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο της σύγχρονης αρχιτεκτονικής από την UNESCO.
1963
Κατασκευή του υπαίθριου θεάτρου Ελληνικών Χορών «Δόρας Στράτου».
1997-2004
Τα έργα του προγράμματος Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων της Αθήνας στους Λόφους παρήγαγαν νέα γνώση και ανέδειξαν την ιστορία και τα μνημεία των Λόφων για τους πολυάριθμους επισκέπτες.
