Τα πρώτα σημάδια ανθρώπινης παρουσίας

2800-2100 π.Χ.

Ίχνη κατοίκησης ανατολικά του λόφου των Μουσών.

1600-1100 π.Χ.

Μυκηναϊκοί τάφοι στις πλαγιές του λόφων των Νυμφών και των Μουσών.

Κατάλοιπα σπιτιών ανατολικά της Πνύκας και ΝΑ του Λόφου των Μουσών.

Οι νύμφες των Λόφων

560 – 511 π.Χ.

Τυραννίδα του Πεισίστρατου και των διαδόχων του (Ιππία και Ιππάρχου).

Ίδρυση του Ιερού του Διός (επιγραφή «ΗΟΡΟΣ ΔΙΟΣ») στο Λόφο των Νυμφών.

Ίδρυση του Ιερού των Νυμφών στον ομώνυμο Λόφο (χάραγμα ΗΙΕΡΟΝ ΝΥΜΦ{ΩΝ} ΔΗΜΟΣ).

Υδροδότηση της περιοχής από το Πεισιστράτειο δίκτυο (κατασκευή Κρήνης «Καλλιρρόης» στην ανατολική πλαγιά του λόφου της Πνύκας).

560 – 511 π.Χ.

Ο Κλεισθένης θέτει τις βάσεις για την αθηναϊκή δημοκρατία (508/7 π.Χ.).

Σύσταση της Εκκλησίας του Δήμου με έδρα στο Λόφο της Πνύκας (από το 500 π.Χ.). Διαμόρφωση της δυτικής πλαγιάς του λόφου ως κοίλο θεάτρου και του Βήματος στα βόρεια, οι ακροατές στραμμένοι προς το Βορρά.

Αναπτύσσονται οι τρεις δήμοι της Κοίλης, της Μελίτης και του Κολυττού.

Η «Δια Κοίλης οδός», αποτελεί σημαντικό εμπορικό και στρατηγικό δρόμο που συνδέει την Αθήνα με το λιμάνι του Πειραιά (μαρτυρία Ηροδότου).

Ένα νέο όριο στην οχύρωση της πόλης

τέλη 4ου αι π.Χ.

Μετεγκατάσταση της Εκκλησίας του Δήμου στο θέατρο του Διονύσου

Περ. 294 π.Χ.

Κατασκευή οχυρού της μακεδονικής φρουράς στον Λόφο Φιλοπάππου

Από την καταστροφή στην αναγέννηση

4ος-6ος αι μ.Χ..

Επισκευή του Διατειχίσματος και του Θεμιστόκλειου τείχους από τις καταστροφές των Ερούλων.

Ταφικό μνημείο με κόγχες και τάφους του 4ου αι μ.Χ στο Λόφο των Νυμφών.

527-565 μ.Χ.

Εκτεταμένη επισκευή του Διατειχίσματος στα χρόνια του Ιουστινιανού.

7ος -9ος αι μ.Χ

Παρακμή και συρρίκνωση των Αθηνών, σταδιακή ερήμωση λόγω αλλεπάλληλων εχθρικών επιδρομών.

9ος -12ος αιώνας

Οι Δυτικοί Λόφοι μετατρέπονται σε αγροτική περιοχή με καλλιέργειες και βοσκοτόπια.

Οι βυζαντινές γειτονιές αντικαθιστούν τις αρχαίες: «εις το χωρίον την Κοίλη» (Κοίλη), «εν τη τοποθεσία της Ελάφου» (Λόφος Νυμφών), «υπό την γειτονίαν των Κογχυλαρίων» (Ανάμεσα στην Ακρόπολη και στο Λόφο του Μουσείου).

Ανέγερση του βυζαντινού ναού της Αγίας Μαρίνας.

Ανέγερση του βυζαντινού ναού του Αγίου Δημήτριου.

13ος αιώνας

Στην περίοδο της Φραγκοκρατίας ο λόφος του Φιλοπάππου ανήκει μάλλον σε ένα σύστημα των πύργων (βίγλες) των φράγκων που μετέδιδαν μηνύματα για την εμφάνιση των πειρατικών πλοίων.

15ος αι μ.Χ

Ο αρχαιοδίφης Κυριακός Αγκωνίτης περιγράφει το μνημείο του Φιλοπάππου ανέπαφο από τις μετέπειτα καταστροφές.

Από την εκμετάλλευση στην κήρυξη των Λόφων ως αρχαιολογικό χώρο

1830-1834

Απελευθέρωση από τους Οθωμανούς.

Αθήνα πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους.

Η περιοχή των Λόφων μένει εκτός σχεδίου δόμησης σύμφωνα με το σχέδιο πόλης των μηχανικών Κλεάνθη και Schaubert.

1830-1839

Ανακάλυψη των επιγραφών «ΗΟΡΟΣ ΔΙΟΣ» και «ΟΡΟΣ» από τον Πιττάκη στον λόφο της Αγίας Μαρίνας. Ταύτιση του μοναδικού αρχαϊκού ιερού του Διός στην Αθήνα του 6ου-5ου αι. π.Χ. (1831). Δημοσίευση της επιγραφής ΗΙΕΡΟΝ ΝΥΜΦ{ΩΝ} ΔΗΜΟΣ, του 5ου αι. π.Χ. που έδωσε το όνομα στον βόρειο λόφο. Εντοπισμός ευρημάτων πολυάριθμων ιερών θεοτήτων και ηρώων που λατρεύτηκαν στους Λόφους.

Ανακάλυψη του Όρους της Πνύκας το 1839 από τον Πιττάκη. Επιβεβαίωση του χώρου συνεδρίασης της Εκκλησίας του Δήμου, της συνέλευσης των πολιτών της Αθήνας των κλασικών χρόνων.

1830-1841

Απεικόνιση του τοπίου των Λόφων από τους Stackelberg, Μις Άμποτ, Stademann και άλλους περιηγητές.

Από το 1835

Λειτουργούν λατομείων στην περιοχή για την οικοδόμηση της νέας πρωτεύουσας.

Αλλοίωση του τοπίου των Λόφων.

1842

Ίδρυση του Εθνικού Αστεροσκοπείου στο λόφο των Νυμφών σε σχέδια του αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν. Εμπνευστής του ο αστρονόμος και καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γεώργιος Βούρης.

Μέσα 19ου αιώνα

Απαλλοτρίωση της Πνύκας.

1862 -1898

Ανασκαφές Αρχαιολογικής Εταιρείας, και των αρχαιολόγων Curtius, John Crow – J.T. Clark , Σκιά και Σωτηριάδη.

Δεκαετία 1890

Αποκάλυψη ενός τμήματος της αρχαίας πόλης, σημαντικών ιερών και ενός πολύπλοκου υδροδοτικού συστήματος στην ανατολική πλαγιά του λόφου της Πνύκας από τις ανασκαφές του αρχαιολόγου Dörpfeld.

1900-1931

Σταδιακή δενδροφύτευση των Λόφων από το ελληνικό κράτος.

Εγκατάσταση του σταθμού ασύρματου τηλέγραφου.

1900-1931

Σταδιακή δενδροφύτευση των Λόφων από το ελληνικό κράτος.

Εγκατάσταση του σταθμού ασύρματου τηλέγραφου.

1902

Κατασκευή του τηλεσκοπίου «Δωρίδη» στην Πνύκα.

1922-1955

Εγκατάσταση προσφύγων της Μικράς Ασίας στην παραγκούπολη του συνοικισμού του Ασυρμάτου (Συνοικισμός ως «Ατταλιώτικα» ή «Ασύρματος» ή «Συνοικία το όνειρο»).

1930-1936

Ανασκαφές αρχαιολόγων Thompson – Κουρουνιώτη στην Πνύκα και Thompson-Scranton στις οχυρώσεις.

1938

Κατασκευή ανοικτής σκηνής του Βασιλικού Θεάτρου στην Κοίλη. Διαμαρτυρίες του πνευματικού κόσμου. Το καταστροφικό έργο θα παραμείνει ημιτελές. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Χρήση των υπόσκαφων κτηρίων των Λόφων (“Φυλακές Σωκράτους” και Κρήνη Καλλιρρόη) ως κρύπτη για τις αρχαιότητες της Ακρόπολης.

Δεκαετία 1950

Αποκάλυψη από τον αρχαιολόγο Χαριτωνίδη ρωμαϊκών τάφων και ενός μικρού ναϊσκόμορφου κτίσματος του 4ου αι. π.Χ. στο ύψος του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη.

1954

Παύση της παράνομης λειτουργίας του τελευταίου λατομείου.

Κήρυξη των Λόφων ως αρχαιολογικός χώρος.

1950-1960

Διαμόρφωση του χώρου γύρω από την Ακρόπολη από τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Δημιουργία καλλιτεχνικών πεζοδρόμων που ενώνουν τους δυτικούς λόφους με τα μνημεία της Ακροπόλεως. Διαμόρφωση του συνόλου Αγ. Δημητρίου Λουμπαρδιάρη. Τα έργα έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο της σύγχρονης αρχιτεκτονικής από την UNESCO.

1963

Κατασκευή του υπαίθριου θεάτρου Ελληνικών Χορών «Δόρας Στράτου».

1997-2004

Τα έργα του προγράμματος Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων της Αθήνας στους Λόφους παρήγαγαν νέα γνώση και ανέδειξαν την ιστορία και τα μνημεία των Λόφων για τους πολυάριθμους επισκέπτες.